Józef Rymer (9.02.1882 – 5.12.1922) – górnik, działacz narodowy i społeczny, pierwszy wojewoda śląski. Urodzony w Zabełkowie pod Raciborzem.
Po skończeniu szkoły ludowej , zmuszony był opuścić Śląsk w poszukiwaniu pracy (1898). Pracował jako górnik w Westfalii. Wieczorową szkołę handlową ukończył w Essen. Tam związał się ze Zjednoczeniem Zawodowym Polskim i wybrany został sekretarzem Zarządu Głównego ZZP. Dobry mówca i organizator szybko awansował w hierarchii Zjednoczenia.
W 1913r. został wybrany na stanowisko prezesa Centralnego Zarządu ZZP i przeniósł się na stałe do Katowic. Współzałożyciel Towarzystwa Oświaty im. św. Jacka w Opolu (1917 r.), działacz ruchu śpiewaczego, Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” i Towarzystwa Czytelni Ludowych. W Poznaniu organizował Narodowe Stronnictwo Robotnicze. W 1918r. brał udział w tworzeniu Rady Ludowej w Bytomiu. Delegat Górnego Śląska na Sejm Dzielnicowy w Poznaniu. Z ramienia Naczelnej Rady Ludowej wydelegowany został jako ekspert do spraw górnośląskich na konferencję pokojową do Paryża. Protestował przeciw decyzji o plebiscycie na Górnym Śląsku. W Polskim Komisariacie Plebiscytowym był jednym z zastępców Wojciecha Korfantego. Uczestniczył w opracowaniu „Statutu Organicznego woj. śląskiego”.
W maju 1920 r. współdziałał w utworzeniu Narodowej Partii Robotniczej, której podporządkował ZZP. W okresie III Powstania Śląskiego wszedł z ramienia NPR w skład Komitetu Wykonawczego cywilnej Naczelnej Władzy na Górnym Śląsku. Po powstaniu był przewodniczącym Naczelnej Rady Ludowej Górnego Śląska, następnie przewodniczącym Tymczasowej Śląskiej Rady Wojewódzkiej i pierwszym wojewodą śląskim. 16.07.1922 r. podpisał symboliczny dokument przejęcia Górnego Śląska przez władze polskie. Zmarł w Katowicach, pochowany został na cmentarzu przy ul. Francuskiej.
